به گزارش مشرق، محمد دادکان درخصوص بحث خصوصی سازی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس و اتفاقات پیش آمده برای این دو باشگاه اظهار داشت: دوست دارم بروید و به صحبت‌های قبلی من مراجعه کنید آنها را در کنار حرف‌های جدیدم قرار دهید و متوجه شوید که من نه فالگیر هستم و نه جادوگر.

وی ادامه داد: همان زمان که وزارت ورزش و جوانان یکی از مسئولین خود را برای چیدمان  دو تیم استقلال و پرسپولیس آماده کرد و به او مأموریت چنین کاری را دادند، همان زمان اعلام کردم این کار در حیطه شرح وظایف این فرد نیست و شما مطمئن باشید پرسپولیس و استقلال به هفته هفتم نمی‌رسند.

رئیس پیشین فدراسیون فوتبال یادآور شد: برای پرسپولیس که مشکلاتش مشخص شده است، در مورد استقلال هم مطمئن باشید که آقای افشارزاده تو داری می‌کند، اگر دلش را بشکافید و به صورت خصوصی با وی صحبت کنید، به شما می‌گوید که چه مشکلاتی در این باشگاه وجود دارد البته امیر قلعه نویی هم مدیریت می‌کند و اجازه نمی‌دهد بچه‌ها صحبت کنند.

دادکان گفت: جای شکرش باقی است که این دو فرد توانسته‌اند مجموعه استقلال را حفظ کنند اما در آن سو، نگاه کنید و ببینید چه بلایی سر پرسپولیس آمده است. میلیاردها تومان هم پول داده‌اند، یکی بازی نمی‌کند. حرکتی که در جهت منافع ملی، کشوری یا هر چیزی که شما اسمش را می‌گذارید در این تیم دیدید؟  فقط دعوا و حاشیه است و اینکه پول هم تزریق می‌شود. 20 میلیارد، 25 میلیارد پول می‌آید و آقای سیاسی هم پول هم فراوان می‌دهد.

وی یادآور شد: حالا یک فردی پیدا می‌شود و می‌گوید من می‌خواهم عضو هیئت مدیره باشم یا اسپانسری را برعهده بگیرم، چقدر خوب است یک مدیریتی را مدون کنیم که آن آدم هم  از این پولی که پرداخت می‌کند لذت ببرد. خودتان اگر از آقای سیاسی بپرسید، می‌شنوید که می‌خواهد فرار کند. او را در چاهی انداخته‌اند و هیچ‌گونه نمی‌تواند فرار کند. این آدم آمده است حالا باید با چه کسی کار کند؟ از فردای همان روز، دعواها آغاز شد.

دادکان گفت: هیئت مدیره، مدیرعامل را قبول ندارد و مدیرعامل اجازه نمی‌دهد که سرمربی نزد هیئت مدیره برود. هیئت مدیره می‌خواهد مربی را ببیند، مدیرعامل اجازه این کار را نمی‌دهد. رسید به هفته پنجم و داستان آن صورت شد که می‌دانید و همه رفتند. پرسپولیس سرمایه ملی نیست؟ مردم کشور ما این تیم را دوست ندارند؟ مردم کجا هستند؟ دیگر هیچ‌کس به استادیوم نمی‌آید. این هدف وزارت ورزش بود، هدف قبلی‌ها هم همین بود. مسئولین ورزش دولت قبل هم چنین خواسته‌ای داشتند. شما می‌دانید آنها به گونه‌ای تیم را می‌چیدند که دائما دعوا باشد.

رئیس پیشین فدراسیون فوتبال ادامه داد: به آقایان بگویید شما از تجربه قبلی‌ها استفاده می‌کردید تا دعوا نشود تا من امروز نگویم که شما هم به دنبال این هستید که در این تیم اختلاف بیندازید، تیم اول محبوب کشور به هفته هفتم نرسید. دعوا، دعوا، دعوا. 100 میلیارد یکی بدهکار است، 80 میلیارد هم تیم دیگر پایتخت بدهکار است. همه هم می‌گویند این ارقام دروغ است پس چه کسی راست می‌گوید؟ آیا هدف غیر از این بوده است؟

دادکان در خصوص اختلافات بین مایلی‌کهن و دایی گفت: هر دو این نفرات قابل احترام هستند، کسوت مایلی‌کهن بیشتر از دایی است، دایی هم در سطح بازیگری اسم کشور ما را در خارج از کشور پررنگ کرده است. می‌خواهم در مورد نقش رسانه‌ها صحبت کنم. آن صحبت‌هایی که خارج از چارچوب فنی است را منتشر نکنید، خواهش می‌کنم این کار را انجام ندهید. بنویسید محمد دادکان گفت، وجدانا مطالبی که در مورد خانواده‌ها بیان می‌شود را رسانه‌ای نکنید؛ به خاطر خدا این کار را انجام دهید. در مورد مسائل فنی کامل بنویسید اما وقتی وارد حاشیه شد و بحث به خانواده کشیده شد، منتشر نکنید. نه اینکه منظورم به مایلی‌کهن باشد اول خودم را می‌گویم خواهش می‌کنم مطالب را منتشر نکنید. اگر بحث فنی می‌کنید فقط منتشر کنید. محمد مایلی‌کهن از نظر جسمی به زندان رفت اما علی دایی از نظر روحی وارد زندان شد. از نظر وجدان، رسانه‌ها نقشی نداشتند؟ 

وی افزود: من هم انتقاد کرده‌ام. ما یک زندگی ورزشی داریم و یک زندگی اجتماعی، وقتی می‌خواهد در مورد زندگی شخصی من اظهارنظری شود لطفا آن را منتشر نکنید. اجازه دهید صلابت ورزش سر جای خودش باقی بماند. امروز دیگر هیچ کس از ورزش استقبال نمی‌کند. من پیش شما نشسته‌ام، ایران هفته آینده بازی دارد دو تیم پایتخت هم بازی دارند. از بازی سنتی دربی فاکتور بگیرید که مردم به خاطر بازی به ورزشگاه نمی‌روند. آنها فقط به خاطر هیجان به ورزشگاه می‌روند. ببینید برای پرسپولیس و استقلال و تیم ملی چقدر جمعیت به ورزشگاه می‌آید. هیچ کس نمی‌رود.

دادکان ادامه داد: ساعت 6:20 دقیقه صبح در رادیو ورزش برنامه‌ای تحت عنوان روزشمار ورزش اجرا شد، در آنجا گفت 43 سال پیش در چنین روزی پرسپولیس با یک تیم برزیلی دیدار کرد، بازی را 3 بر یک برد، جمعیت حاضر در آن بازی بیش از 30 هزار نفر بود. 43 سال پیش چنین جمعیتی در ورزشگاه حضور داشت. امروز بازی برگزار می‌شود تنها 2 هزار نفر به استادیوم می‌روند. جمعیت تهران در 43 سال پیش 800 هزار نفر بود. 100 هزار نفر به ورزشگاه می‌رفتند امروز جمعیت تهران 14 میلیون نفر است. نسبیت بگیرید باید امروز 2 میلیون به ورزشگاه بروند ولی هیچ‌کس نمی‌رود. خواهش می‌کنم این مطالب را منتشر کنید. بنویسید امروز دیگر هیچ کس از ورزش استقبال نمی‌کند.

رئیس پیشین فدراسیون فوتبال  اظهار داشت: نمی‌خواهید قبول کنید که بخشی از شکست‌های تیم‌های پایه به رسانه‌ها و مردم بستگی دارد؟ بهترین چیز برای ورزشکار حضور مردم در ورزشگاه است. وقتی مردم نمی‌آیند ورزشگاه چه انگیزه‌ای دارند؟ برای چه کسی بازی کند. دلیلش این است که دیگر فوتبال را قبول ندارند و از ورزش خسته شده‌اند. در رسانه خود یک نظرسنجی بگذارید و از مردم سوال کنید آیا این مسئولین ورزش را می‌خواهید یا نه؟ آیا کسی اینها را می‌خواهد اما همه سینه‌هایشان سپر است. کسی می‌آید بگوید مدیران پیشین ورزش این دو تیم را با 80 و 100 میلیارد بدهی گذاشتند و رفتند، کسی می‌گوید؟ 

دادکان گفت: هر کس از دم در صداوسیما رد می‌شود می‌گوید به عنوان یک کارشناس بیا داخل برنامه‌ها و اظهارنظر کن، انصافا سراغ کارشناسان واقعی رفته‌اند. بعد همان کارشناس فردا روزی مربی می‌شود و 600 میلیون تومان قرارداد می‌بندد. ما معلمیم یکی بیاید و بگوید که ما یک یک‌ریالی از ورزش برده‌ایم. سر ما هم بالاست و خدا هم همه چیز به ما داده، آدم‌هایی که جامعه آنها را اصلا قبول ندارد، در مورد مسائل فنی اظهارنظر می‌کنند. آدم‌هایی که جامعه قبول ندارد سرمربی می‌کنیم. اجازه دهید همه صحبت کنند. درد دل امروز مردم این نیست که چرا پرسپولیس به این روز افتاده، چه کسی این حرف‌ها را بیان می‌کند. چینش این آدم‌ها و بازیکنان چه نفعی داشت؟ آیا شما در رسانه خود گفتید که این بازیکنان پرسپولیسی هستند؟ آیا چنین خبر تحلیلی نوشتید که این بازیکنان برای چه به پرسپولیس آمدند آیا اینها پرسپولیسی هستند؟

وی ادامه داد: به خدا قسم این بازیکنان در نیم‌فصل دنبال تیم هستند، پرسپولیسی بیوک وطن‌خواه بود، تمام دندان‌هایش در فوتبال از بین رفت. امروز بازیکن حاضر نیست به ژل موی سرش توپ برخورد کند، شما اینها را می‌نویسید؟ می‌روید با بیوک وطن‌خواه صحبت کنید و به او بگویید تمام دندانهایت را از دست دادی آیا 2 ریال گیرت آمد؟  اما امروز یک میلیارد می‌دهیم تا بازیکن کاکل درست کند و به زمین بیاید. پول این مردم برای چه کسانی به هدر می‌رود؟

دادکان  خاطرنشان کرد: 5 میلیون پول عینک می‌دهند و 400 میلیون ماشین زیر پایشان است. می‌خواهم در مورد موضوعی صحبت کنم اما واقعیت دارد و گفتنش خیلی سخت است. افرادی که وارد ورزش می‌شوند مطمئن باشید که از طبقه سوم جامعه هستند. تمام آنها از این قشر هستند و مشکلات عدیده مالی دارند. طبقه سوم به دو دسته تقسیم می‌شوند فقیر و گدا، اکثر این نفرات یا فقیر هستند یا گدا، اگر فقیرها وارد ورزش شوند خیلی خوب است.

وی اضافه کرد: آنهایی که گدا هستند خودشان می‌خورند و به کسی نمی‌دهند این موضوع در همه جا هست نه فقط در ورزش. فقیر خودش می‌خورد و به بقیه هم می‌دهد ولی گدا تنها خودش می‌خورد. در ورزش، اقتصاد، سیاست و همه جا این را رعایت کرده‌ایم؟ برای شما نمونه خارجی می‌آورم. زیدان یک فرد فقیر بود اما وقتی به جایگاهی می‌رسد خودش را حفظ می‌کند. یکی هم مانند بالوتلی می‌شود او هم فقیر بوده است کنار خیابان رهایش کرده‌اند ولی او مانند زیدان فقیر نیست او یک گدا است. وقتی به جایی می‌رسد همه چیز را از بین می‌برد. در اقتصادمان هم همین است. در دولت‌مردانمان هم همین است. اگر آدمی آمد و فقیر بود به آن بها دهید. آدم گدا را نمی‌توان درست کرد.